Drastyczne przypadki

Neil Gaiman i Dave McKean

Drastyczne przypadki są debiutem duetu - Neil Gaiman i Dave McKean - który wywarł ogromny wpływ na transformację komiksu jako medium skierowanego do dorosłych. Po dekadach supremacji herosów pop-kultury, to oni pierwsi zwrócili uwagę nowej generacji twórców komiksów na historie bez superbohaterów, bez science-fiction i bez wyraźnych cech gatunkowych.

Opis:

Wszystkie te elementy spełniają Drastyczne przypadki, które są przykładem fascynującej eksploracji wspomnień z własnego dzieciństwa. Większość z nas pamięta albo urocze chwile, albo traumy z udziałem rodziców. Ennisowi przytrafiło się poważna kontuzja z powykręcaną ręką spowodowana kozactwem taty, który usiłował się popisać przed swymi teściami. Akcja komiksu rozgrywa się w Portsmouth, gdzie chłopiec trafia do kręgarza po kontuzji. W ponurym piętrowym szeregowcu chłopiec natrafia na specjalistę dawnej daty, który w nadmorskim kurorcie spędza swoją emeryturę. Podczas kuracji chłopca zaczyna fascynować postać kręgarza, który intryguje go wiadomościami na temat stanu zdrowia i historią znajomości z gangsterem Alem Capone.

Bohater Drastycznych przypadków przyznaje się do żydowskich korzeni, wywodzących go z Łodzi albo Gródzi - jak sam mawiał. Emigracja do Nowego Świata przywiodła go najpierw do Chicago, gdzie obserwował rozkwit potęgi Ala Capone. Głos świadka epoki nadaje opowieści charakter dotychczas nieznany w komiksie. Z ust (nie-) zwykłego kręgarza dowiadujemy się o zachowaniach legendarnego wroga publicznego i jego upodobaniu do obsypywania swych ofiar kwiatami i wieńcami. Ale na kartach komiksu stykamy się z wątpliwościami, gnębiącymi dziecko, co stanowi spojrzenie na zmagania budzącego się dojrzewania i relatywizmu oceny rzeczywistości w scenach konfrontujących przyjęcie dla dzieci z przyjęciami dla dorosłych.

Drastyczne przypadki to album o czasie i pamięci. Jednocześnie jego nowatorstwo podkreśla sposób narracji obrazkowej, zrywający z regularnym podziałem strony na 6 lub 8 kadrów. Dave McKean stworzył świat Drastycznych przypadków za pomocą niekonwencjonalnych rysunków, bazujących na fotografiach, zdjęciach rentgenowskich, skrawkach tkanin, czy roślin, wchodzących w skład kadrów. Komiks został zdominowany przez typowo brytyjską kolorystykę - błękity, szarości i brązy.

Ówczesny debiut nie zapowiadał oszałamiającego sukcesu duetu Gaiman-McKean. Wielbiciele ich frapującego stylu na pewno nie będą zawiedzeni kolejnymi owocami współpracy komiksowej i filmowej.

Hubert Kuberski

dodano: 2007-12-05