Blueberry t. I

Moebius i Jean-Michel Charlier

W Polsce przed z górą pięcioma laty, 2002 – 2003 pojawiła się krótkotrwała szansa obcowania z pierwszymi albumami serii Blueberry, dzięki wydawnictwu Podsiedlik, Raniowski i S-ka (nie licząc jednego epizodu z podcyklu Młodość Blueberry’ego na łamach magazynu "Świat Komiksu"). Obecnie dwa epizody (w tym jeden dwuczęściowy) Blueberry_ego narysowane przez Jeana Girauda i napisane przez Jeana-Michela Charliera weszły w skład najnowszego albumu w egmontowej serii Plansze Europy.

Opis:

Tytułowy bohater, porucznik US Cavalry, Michael Steven Donovan zwany też Mike S. Blueberry nie odbiega od tradycyjnych postaci westernowych. To on przeciwstawia się Złu jako przystojny bohater, który galopuje przez prerię, ratuje słabszych, staje się nowym szeryfem, a wreszcie żeni się z piękną nauczycielką, miss Marsh. Obok niej u jego boku pojawia się prawie nieustająco pijany Jim McClure. W komiksie poruszono wiele kwestii społecznych ówczesnego Dzikiego Zachodu - problem ekspansji osadników na ziemie tubylców, czy szerzącego się bezprawia. Widać innych nieszablonowo zaprezentowanych bohaterów: obok zapalczywych i skorych do walki o swe dziedzictwo Indian pojawiają się paskudni Anglosasi. Wśród typów spod ciemnej gwiazdy prym wiodą lokalni bogacze, bracia Bass, przekupny Sędzia, dwulicowy Prosit, podszywający się pod „barona Wernera Amadeusa von Lucknera” czy bezwzględny rewolwerowiec, Wallace Sebastian Blount.

Wracając do wyśmienitego tytułowego bohatera, stworzonego przez Girarda i Charliera, to jego charakterystykę należy uzupełnić o zwrócenie uwagi na trudności, jakie spotyka jego niesforna natura w zetknięciu z wojskowymi rygorami (widoczne to już jest w początkowych scenach w Forcie Navajo z epizodu Człowiek ze srebrną gwiazdą, pochodzącego z 1969 roku). Zapewne ta cecha, dodatkowo usiłująca pogodzić obowiązki niesfornego i nierozsądnego kawalerzysty z jasno określonym poczuciem sprawiedliwości stoją za przyjęciem oferty mieszkańców Silver Creek. Blueberry potrafi wznieść się ponad własny egoizm w chwilach kulminacyjnych, stając na wysokości zadania (czym charakteryzują się dwa powiązane ze sobą epizody – Kopalnia zaginionego Niemca i Widmo ze złotymi kulami pierwotnie wydane w 1972 roku).

Blueberry to pierwsza tak pokaźna seria autorstwa Girarda, która sygnalizowała kwestię walki, zdrady, niesienia pomocy, honoru i uwikłania w wojenną zawieruchę. Sukcesy wojskowo–policyjne Blueberry zawdzięcza niekonwencjonalnym rozwiązaniom, polegającym na przeniesieniu zasad pokera na pole walki (sic!). Scenarzysta osadził akcję w wiernie oddanych realiach Dzikiego Zachodu po wojnie secesyjnej, zakończonej w 1865 roku. Kwestie bohaterów są rozbudowane i „dymki” postaci dominują częstokroć w kadrze. Dzięki temu Charlierowi udało się wyraziście nakreślić rysy postaci i wydarzeń tego sztandarowego europejskiego westernu. Bezdyskusyjnie Girardowi udało się oddać urodę i dzikość Frontier – Pogranicza. Równocześnie rysownikowi udało się skrupulatnie odtworzyć pejzaże i klimat pionierskiej epoki kowbojów, która zafascynowała cały świat. Filmowy rytm narracji i kadrowanie (będące w zasadzie zapowiedzią filmowego storyboardu) złożyły się na uzyskanie epickiego rozmachu. Rysunki Girauda wyróżniają się śmiałymi pociągnięciami piórka i wybornymi kompozycjami plansz, które zapowiadają późniejsze arcydzieła Moebiusa.

Awanturnikowi, hazardziście oraz kobieciarzowi Giraud nadał wyraźne rysy twarzy młodego Jean-Paula Belmondo. Trzeba żałować, że w latach 60. i 70. nie znalazł się żaden producent nad Sekwaną, który zechciałby zrealizować film na bazie tego rasowego dzieła scenariuszowego o Dzikim Zachodzie (przy licznych francuskich próbach w tym gatunku). Ubolewać należy, że rysunki Girarda przemieniły się w film dzięki Janowi Kounenowi w filmową cielesność dopiero w 2004 roku, gdy w oszałamiającej adaptacji Blueberry_ego główną rolę uwodzicielsko zagrał Vincent Cassel, całkowicie rekompensujący brak Belmondo na ekranie w tej roli.

Hubert Kuberski

dodano: 2008-09-25