Od barona do króla

Wydawnictwo Rebel

W grze „Baronia” gracze wcielają się w możnowładców, którzy na peryferiach królestwa rywalizują o ziemię i wpływy. Rozsyłając swoich rycerzy po kraju, starają się zająć jak najlepsze miejsca do budowy wiosek, twierdz i miast. Dzięki płynącym stąd zyskom mogą umacniać swoją pozycję w państwie, a nawet sięgnąć po królewską koronę.

Opis:

Plansza składa się z sześciobocznych pól, które reprezentują różne rodzaje terenów. Przed każdą rozgrywką okłada się je losowo (liczba kawałków, a co za tym idzie wielkość planszy, zależy od liczby graczy) przez co pole gry jest inne w poszczególnych partiach. Każdy rodzaj terenu daje inny dochód, niektóre posiadają też dodatkowe zasady specjalne.

Na tak ułożonej planszy gracze kolejno rozstawiają swoje miasta. Mogą w nich rekrutować rycerzy, którzy następnie będą przemieszczać na sąsiednie pola. Rycerze mogą zakładać nowe wioski (figurkę rycerza zamienia się na figurkę wioski) z których z czasem mogą wyrosnąć kolejne miasta (wówczas figurkę wioski zamienia się na tą przedstawiającą miasto). Podstawowym zadaniem rycerza jest jednak wojna – dlatego mogą oni niszczyć zarówno rycerzy przeciwnika, jak i jego wioski (wystarczy, że dwóch wejdzie na pole, gdzie oponent ma tylko jedną figurkę). Warto walczyć o dobre pola, bo ilość zasobów uzyskana za budowę wioski zależy od terenu, na jakim zostanie zbudowana. Przed agresją przeciwnika można się bronić własnymi rycerzami, lub też stawiając twierdze, choć tych ostatnich jest bardzo mało, dlatego trzeba starannie zaplanować ich rozmieszczenie.

Za zasoby zdobyte dzięki budowaniu wiosek można kupować kolejne tytuły szlacheckie. Każdy z graczy zaczyna jako baron, może potem awansować na wicehrabiego, hrabiego, markiza i diuka. Gdy ktoś osiągnie ten tytuł, gra dobiega końca. Nie jest jednak powiedziane, ze zwycięży ten, kto pierwszy został diukiem – dodatkowe punkty zdobywa się bowiem za budowę miast, oraz niewykorzystane żetony zasobów. Punkty zaznacza się na specjalnej matrycy, i dopiero ten kto ma ich najwięcej w końcowym rozrachunku, zostaje ogłoszony królem i wygrywa grę.

Niewątpliwie największą zaletą gry jest prostota zasad – dzięki temu szczególnie przypadnie ona do gustu osobom, które dopiero zaczynają swoją przygodę z planszówkami. Ale i doświadczonym graczom może ona przypaść do gustu. „Baronia” nie zawiera praktycznie elementów losowych (z wyjątkiem początkowego ustawienia planszy), co dla niektórych jest dobrą cechą, dla innych złą. Gra daje sporo możliwości kombinowania i taktycznej rozgrywki, ale z drugiej strony jest dynamiczna i pozbawiona przestojów spowodowanych oczekiwaniem aż których ze współgraczy wreszcie wymyśli, jaki ruch chce wykonać.

Dodatkowo gra jest ładnie wykonana. Zarówno plansza punktacji, jak i plansze pomocy dla graczy (zawierają ilustrowany opis akcji, jakie każdy może wykonać w swojej turze) robią pozytywne wrażenie. Szczególnie cieszą herby i łacińskie cytaty na nich umieszczone. Także drewnianane figurki są bardzo dobrze wykonane, choć z niewiadomych powodów rycerze mają inny odcień niż pozostałe pionki tego samego gracza.

dodano: 2015-12-06