Faszyzmy łacińskie. Sen o rewolucji innej niż w Rosji i w Niemczech

Adam Wielomski

wyd. Arte/ Klub Zachowawczo-Monarchistyczny

Zbiór wcześniej opublikowanych artykułów posłużył autorowi do przygotowania ich edycji książkowej. Siedem tekstów dr. hab. Adama Wielomskiego zostało zgromadzonych w jednym woluminie opatrzonych tytułem Faszyzmy łacińskie.

Opis:

Książka przybliża ideologiczne i programowe hasła ruchów proto- i faszystowskich. Wiele fermentu wprowadzają informacje zawarte w książce, gdy okazuje się, że skrajnie nacjonalistyczna Action Française, wywodziła swe korzenie z syndykalistycznej organizacji CGT. Frapujące może wydawać tworzenie Młodej Prawicy po buncie młodych mimo zachowania hołdowniczego stosunku do szefa wspomnianej wyżej organizacji, Maurrasa. Poznajemy intelektualne przesłanie eurofaszyzmu Roberta Brassilacha, występującego przeciwko dekadencji parlamentaryzmu. Generał de Gaulle miał odpowiedzieć 19 stycznia 1945 r.  na prośbę o ułaskawienie: Być może sprawiedliwość nie wymaga jego śmierci, ale wymaga tego ocalenie państwa francuskiego – tak obawiał się go establishment. Teksty o hiszpańskich propagatorach włoskich wzorców jak Ramiro Ledesma Ramosie i Perdra Laina Entralgo czy stosunku portugalskich faszystów wobec dyktatury Antonio de Oliveiry Salazara są mało znanymi kartami na temat oszołomienia iberyjskich intelektów radykalnymi, skrajnie ateistycznym formami tytułowej ideologiami. Najbardziej znaną postacią z prezentowanych w „Faszyzmach łacińskich” jest włoski teoretyk Julius Evola i powojenny guru organizacji neofaszysztowskich.

Autor wykorzystał szeroko literaturę na temat ideologii faszystowskiej, jaka powstała w językach anglosaskich oraz niemieckim. W artykułach/rozdziałach mamy do czynienia z prezentacją wspomnianego tematów w oparciu o źródła i prace badawcze w językach podstawowych dla opisywanych tematów, tj.: włoskim, hiszpańskim, francuskim oraz portugalskim.

Kwestii formalnej dotyczy zarzut, dotyczący ram pracy ograniczonej do krajów romańskich – co nasuwa uwzględnienie tego w tytule – „Faszyzmy romańskie”. Ten zaproponowany przez autora zwraca uwagę na niekompletne opisanie tematu. Gdyby taka była rzeczywiście intencja autora „Faszyzmów łacińskich” to pozostawił jeszcze miejsce na drugi tom swej pracy o: irlandzkich Błękitnych Koszulach Eoina O’Duffy’ego, chorwackich ustaszach i ich klienckim stosunku do włoskiego faszyzmu przed kwietniem 1941 r., węgierskich strzało krzyżowcach, ale też litewskich szaulisach (lit. Lietuvos Šaulių Sąjunga) Antanasa Smetony. Oczywiście dalsze wypełnienia luki badawczej będzie mile widziane – tak aby poznać całe spektrum ówczesnych fascynatów radykalnymi metodami faszyzmu. Ponadto w pracy zabrakło indeksu oraz bibliografii.

Hubert Kuberski

dodano: 2012-02-27